دلم از بعضی مسائل این دنیای مادی گرفته بود انقدر که دیگه بغض کرده بودم  و اشکم داشت در میومد از اونجایی که دوست ندارم کسی اشکامو ببینه اینجور مواقع پناه می برم به اتاقم و ولو می شم رو تختم آروم و بی سر و صدا اشک می ریزم  یا می رم حموم زیر دوش و اشکام با قطره های آب همراه می شه  و وقتی میام بیرون کسی نمیفهمه گریه کردم اما امروز نشد یکی از این دو راه رو انتخاب کنم.ما جون  و می جون امتحان داشتن مامی و پدر جون هم سر کار بودن خودمم امروز آموزشگاه کلاس نداشتم خونه بودم رفتم آشپزخونه که ناهار درست کنم پیاز رو گرفتم و شروع کردم پوست گرفتن،اشکام انگار راه گریزی پیدا کردن و سرازیر شدن.پیازش اونقدر تند هم نبود اما واسه اشکای من بهانه خوبی بود که بگم به خاطر پیاز اشکم در اومده،خلاصه ناهار رو درست کردم.اومدم پای کامپیوتر به چند تا وبلاگ نگاه انداختم و نمی دونم چه طور شد و از کدوم وبلاگ سر از اینجا در آوردم وارد تالار گفتمانشون شدم و مشکلاتشون رو خوندم و از خودم خجالت کشیدم،همیشه معتقدم که کسایی که مشکل جسمی دارن روح قوی ای دارن و چیزی که خیلی جالبه اعتقاد و توکل عجیبیه که اکثرشون به خدا دارن در صورتی که آدم انتظار داره اینا با این مشکلشون حتی از خدا نالان باشن!!!
البته در مورد خودم هم صدق می کنه وقتی مشکلی برام پیش میاد بیشتر ار قبل خدا رو به خودم نزدیک می دونم و این یه احساس خوبی بهم می ده که در شرایط عادی این حس نزدیکی به خدا رو تا این حد ندارم!
همیشه وقتی با یه معلول برخورد می کنم سعی  می کنم نگاهم بهشون عادی باشه که اونا فکر نکن از روی ترحم بهشون نگاه می کنم اما دیدم آدمایی که وقتی یه معلولی رو می بینن بخصوص اگه جوون باشه بلند بلند جلوشون شروع می کنن به صحبت که آخی اول جوونی ببین چی شده و ...
بد نیست اینجا هم سر بزنیم و تا حدودی با مشکلاتی که این عزیزان باهاش مواجه هستن  آشنا شیم و یاد بگیریم که چطور باید باهاشون برخورد کنیم و تو جامعه به اونا به عنوان یه عضو با توانایی های خاص خودشون نگاه کنیم و فقط ظاهر اونا رو نبینیم.

پ ن1:اینجوریا نیست که همیشه گریان و نالان باشم اتفاقاً بر عکس آدم شاد و شیطونیم اما خوب آدمیزاد دیگه یه موقعهایی پیش میاد!
پ ن2:خدایا ازت ممنونم به خاطر نشونه هات به خاطر درسهایی که غیر مستقیم بهم می دی به خاطر مسیرهایی که خودمم نمی دونم چطور و از کجا توشون قرار می گیرم به خاطر همه چیزهایی که بهم دادی و ندادی....دوست دارم.