چه غمگین است وقتی می بینی تمام عکسهایی که پدرجون از ما گرفته ، تار افتاده است. (این را من گفتم و ما جان تایپ کرد و دعوایمان کرد و گفت جانم به قربانت به نکات مثبت بیاندیش و به جای جمل? بالا جمل? زیر را بنویس و خودش این چنین تایپ کرد :) " چه شیرین است وقتی صبح بر میخیزی و میبنی همان دستان پدر را می توان از نزدیک بوسید و بویید و خندید ! "
پ.ن : چه حالی می دهد که تو همچون پادشاهان قدیم راه بروی و بگویی و ما جانی باشد که همچون کاتبان قدیم گفته هایت را مو به مو تایپ کند و صد حیف که می جان در خانه نیست وگرنه می توانست به عنوان ملیجک دربار دراختیارمان باشد!
نوشته شده در چهارشنبه 89/7/7ساعت 11:26 صبح توسط هم آوا
نظرات دیگران()
