خدایا در اینکه من با عقل زمینی ام نمی توانم حکمت آفرینش خیلی چیز ها و موجودات را درک کنم شکی نیست اما مدتی است چیزی فکر من را بدجور مشغول کرده است، چرا زنها را این چنین عاطفی و با احساس آفریدی و مردها را بی توجه و بی تفاوت، خدایا یک جور این قضیه را به من بفهمان، آخر خیلی از دعواهای زوجها سر همین قضیه است خودت که بیشتر از من در جریانی ...

من نمی فهمم زن این موجود لطیف و ظریف و حساس و با احساس با آن همه نیازهای عاطفی که اگر به آن پاسخ مثبت داده شود او را به عرش می برد و آنقدر شارژ می شود که می تواند جریان زندگی را به بهترین نحو هدایت کند و اگر به آن پاسخی داده نشود یا آن عواطف سرکوب شود زن را تا فرش پایین می آورد و می شود موجودی شکننده که هیچ انگیزه ای برای ادامه راه ندارد. چرا باید شریک زندگی اش که تو آن را مرد آفریدی اینچنین باشد ؟  بی توجه به این همه احساس!!

پ ن I: از مردهایی که شرایط فوق الذکر در مورد آنها صدق نمی کند شدیدا و قویا پوزش می طلبم و می گویم " تو بی نظیری ، تو بی نظیری به خدا ..."

پ ن II: خانه یمان اینترنت نداریم از خانه پدری آن شدیم، اصلا هر چیز خانه پدری یک مزه دیگری دارد حتی اینترنتش!