فداي نوشتنت ...فداي احساسات قشنگ و نابت و فداي اون معني اي که توي طنزت پنهانه...چه کيفي ميکنم من با خوندن حتي يک خط تو...

تو بي نظيري استاد من....

.

.

اگه غذاهاي تو خوشمزه و فوق العاده نبود که اميدت چاق نميشد !!!!!

ولي در واقعيت همينه..مردا مثل پسربچه هاي کوچيکن...

انگار که هيچ وقت بزرگ نميشن...