سلام استاد عزيز، از روزي که پست هاتون خوندم و اخرين باري که تو پست شما کامنت گذاشتم تقريبا 9 ماه ميگذره و روزايي که با درد و فکر اينکه هر لحظه ممکنه اين درد منو بکشه سپري ميکردم و 10 سال از انتشار اين پست شما ، شايد براتون جالب باشه ولي پست هاي شما خيلي به من کمک کرد و واقعا فهميدم حتي يک ساعت زندگي کردن هم ارزش جنگيدن رو داره ،انقدر از گرگان و ناهار خوران تعريف کردين که من که علاقه اي به بيرون رفتن و طبيعت گردي نداشتم تقريبا هر هفته يک روز به طبيعت گردي اختصاص دادم ، ناهار و خوران و زيارت رو هم رفتم و آن پياده روي و دويدن روزهاي باراني ناهار خوران که در پست هاي شما هميشه وصف بي نظيري داشت ، با يوگا آشنا شدم و قدرتش تو از بين بردن فکر هاي منفي و بيهوده ، از همه جالب تر با رياضيات که دشمن ديرينه بودم دوستي عميقي برقرار کردم و خيلي رد پاش رو تو کار و زندگيم احساس ميکنم و برا ارشد اميدوارتر شدم ، با اينکه اين بيماري هر از گاهي سراغم مياد ولي يادگرفتم چجوري باهاش کنار بيام و هر بار که نااميد ميشم يه نگاه به اين پست و پست هاي ديگه که ميندازم ياد روز هاي سخت گذشته ميفتم و اينکه اگه اميد نداشتم الان اينجا نبودم ،يادم بود تولدتون بهمن ماه هستش و دوست داشتم تولدتون تبريک بگم (البته خودمم هم بهمن ماهي هستم نميدونم شايد بخاطر همينه که انقدر راحت تونستم با نوشته هاي شما ارتباط برقرار کنم ولي بنظرم يک اراده شکست ناپذير تو وجود همه بهمن ماهي ها هستش) و تشکر کنم ولي انگار که خيلي دير شد. اميدوارم شما و خانواده محترمتان هميشه خوشحال و سلامت باشيد .