سلام

به نظرم:
آدما پر از "کاش" هاي جورواجور و رنگارنگ هستند و نتيجه ي اين " کاش" ها ميشه هنر، ميشه شعر، ميشه هدف و در نهايت ميشه زندگي. اينکه ميبيني اين همه فرق بين انسانها هست، دليلش متفاوت بودن "کاش" هاي اوناست.
اغلب زياده خواهي ذاتي انسان موجب ميشه که خيلي از خواسته هاش براي هميشه پشت کلمه ي "کاش" بمونند.
اما ... از اونجا که اين "کاش" تو از نوع "کاش" هاي زياده خواهانه نيست ، اميدوارم در روزگاريکه نسل گوش هاي شنوا مثل نسل يوز پلنگ ايراني و خرس پاندا رو به انقراضه ، "شنيده بشي و شنونده باشي" ... و به تمام " کاش هاي خوبت" برسي.
و اما ... حسودي بر دوقسم است : خوب و بد . قسم يکم، انگيزاننده است و باعث پيشرفت و سعادت. و ملال در پي ندارد،زين رو بهتر است "حس رقابت" خوانده شود. قسم دوم، مهلک است و موجب پسرفت و پريشاني خاطر.( دور باد!)
به گمان اينجانب و پي شناخت حاصله، مقصود سرکار همان قسم يکم بوده استندي.

آدينه خوش
شاد باشي
خدا نگهدار

ج پ ن : خواستم به پي نوشت پستت جواب بدم که ... !