سلام وبلاگ زيبايي داري خوشحال ميشم ب منم سربزني

واسه يكي كه عشقه ني نيه خوندن اين چيزا خيلي حال ميده ايول به منم سر بزنيد!

راستي همشو خوندم...

بيا بنويس ادامه اش رو ديگه.. دلم آب شد آخه..

هنوزم تو مخيله ام نمي گنجه 42 ر ووووز تو بيمارستان بودي...

چه صبري داشتي تو دختر...

آنهامي مانند..ميدانم

واي آوا جان لحظات شيرين زنذگيت را بسيار زيبا نگاشته بودي. و به خوبي حس زيباي ازدواج. عاشق بودن. مادر شدن و عاشق زندگي و خانواده بودن را خيلي زيبا به تصوير کشيده بودي. اينکه زندگي را انقدر زيبا مي بيني دنيا را بسيار خوشحالم. اينکه هر لحظه از زندگيت و کارهايي را که انجام مي دهي با عشق و علاقه انجام مي دهي نه از روي وظيفه و اجبار، تحسينت مي کنم.
برايت بهترين ها را آرزومندم
شاد باشي

سلام..

وقتي کامنتت رو توي وبلاگم خوندم پيش خودم گفتم اين شخص ميدونه من چي ميگم.. معلومه که حس من رو با ذره ذره وجودش تجربه کرده..

الان که خوندمت ديدم حسم راست ميگفت.. کلمه به کلمه اين چند پست آخر رو مزه کردم زير زبونم.. چون خودم هم تجربه اي چنيني داشتم...

خدا همه ي بچه ها رو به مادر هاشون ببخشه.. براي شما رو هم و براي من رو هم..